اریخچه
پیانو را آقای بارتولومئو کریستوفوری در سال ۱۷۰۹ میلادی در شهر پادووای ایتالیا اختراع کرد. قبل از اختراع پیانو از سازی قدیمی*تر به نام «هارپسیکورد» (Harpsichord)استفاده می*شد. تفاوت عمده و مهمی که پیانو با سازهای مشابه قبل از خودش داشت آن بود که در سازهای مشابه قبلی، شدت صدای حاصل از فشرده*شدن یک کلاویه، مستقل از شدت ضربهٔ واردشده بر کلید پیانو، مقداری ثابت بود، اما در پیانو نوازنده قادر بود با ملایم ضربه*زدن به کلیدها صدایی نرم*تر ایجاد کند، یا با ضربات محکم*تر صدایی درشت*تر با پیانو تولید کند. همین ویژگی باعث شد که به سرعت پیانو مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قرار بگیرد.
نام*گذاری
نام کامل ساز پیانو، پیانو فورته (Pianoforte) میباشد، که از دو قسمت پیانو به معنی ملایم و فورته به معنی قوی تشکیل شده*است، و به خوبی منعکس کنندهٔ توانایی این ساز در تولید شدت های گوناگون می*باشد.
پیانوهای اولیه ابعاد بزرگ، و شکل خاصی داشتند. آن*چه که در اصطلاح به آن پیانوی بزرگ گفته می*شود (و در ایران با نام نادرست پیانویرویال شناخته می*شود) غالباً بیش از دو متر طول دارد و دارای در بزرگی*است که برای هرچه*بهترشدن صدای پیانو، معمولاً در هنگام نواختن ساز این در را در وضعیت نیمه*باز توسط پایهٔ کوچکی ثابت می*کنند. انواع دیگر پیانو با نام*های پیانوی ایستاده یا دیواری (Stand یا Upright) پیانوی چهارگوش (Square) و غیره، ابعاد کوچک*تری دارند و برای مصارف خانگی یا در اماکن عمومی طراحی شده*اند.
نحوه صدادهی


چکش*های پیانو
چکش*های پیانو به واسطهٔ مجموعه*ای از اهرم*های ظریف به کلیدهای پیانو متصل می*شوند. به مجموعهٔ این اهرم*ها و چکش*ها عملگر یا Action پیانو گفته می*شود. وظیفهٔ این مجوعه افزایش شتاب چکش*ها در برخورد به سیم*ها، و کنترل عکس*العمل بازگشتی آن*ها پس از برخورد به سیم است. معمولاً سر چکش*ها توسط لایه*ای از نمد یا الیاف مشابه طبیعی یا مصنوعی پوشانده می*شود تا کیفیت صدای پیانو را بهبود ببخشد. کیفیت صدای پیانو متأثر از عوامل دیگری نظیر کیفیت صفحهٔ صدا و غیره نیز می*باشد.
کلیدهای پیانو
۷ کلید سفید در هر اوکتاو پیانو برای ۷ نت دو ر می فا سل لا سی وجود دارد. علاوه بر این کلیدهای سفید کلیدهای سیاه*رنگی هم بین بعضی از کلیدهای سفید وجود دارد. بین کلیدهای سفیدرنگ می و فا و نیز بین کلیدهای سفیدرنگ سی و دو کلید سیاه*رنگ وجود ندارد.
هر کلید سیاه*رنگ در پیانو در حکم نت دیز برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت چپ آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت راست آن کلید سفید قرار دارد) و در حکم نت بمول برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت راست آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت چپ آن کلید سفید قرار دارد) است.

انواع پیانو
• پیانو دیواری (Vertical - Upright)
• پیانو اسپینت
• پیانو کنسول
• پیانوی بزرگ
البته پیانوهای بسیار زیادی در گذشته رایج بوده*اند. برای مثال پیانوهای گنجه*ای، صرافی، میزی، میز منشی، دوطبقه و انواع دیگر. ولی امروزه دیگر آنها رواج ندارند و از پیانوهای پیشرفته تر استفاده می*شود.
نحوه نواختن پیانو
محل قرارگیری انگشتان دو دست روی کلیدهای پیانو در نواختن آن اهمیت دارد. معمولا در آهنگ*ها نت اول شماره دارد که انگشت شروع کننده در نواختن آن آهنگ را مشخص می*کند. در این صورت شماره یک برای انگشت*های شست دو دست است و به ترتیب سایر انگشت*ها شماره*های ۲ تا ۵ را خواهد داشت. شست دست راست روی چهارمین نت دوی پیانو قرار می*گیرد. البته این مورد در مورد همه آهنگ*ها عمومیت ندارد و برخی آهنگ*سازان نت شروع کننده در آهنگشان را شماره نمی*زنند. در این صورت پیانیست باید خودش محل قرارگیری انگشتانش روی کلیدهای پیانو را با توجه به نوع نت*های موجود در آهنگ تشخیص دهد.
گاهی پیانیست جای دو دست*اش را روی کلیدهای پیانو با هم عوض می*کند و گاهی بدون نواختن کلید پیانو با انگشتان شست دو دستش از سایر انگشتها استفاده می*کند.
نحوه نت*نویسی برای پیانو
نت مربوط به چهارمین کلید "دو" در پیانو مربوط به دست راست روی خط پایین پنجمین خط از خطوط موازی موسیقی قرار می*گیرد. سپس سایر نت*های دست راست یعنی ر می فا سل لا و سی به ترتیب یک درمیان بین دو خط نت و روی یکی از خطوط نت*ها جای می*گیرند. نت دوی دست چپ بین خطوط دوم و سوم نت*ها است و سایر نت*های دست چپ یعنی ر می فا سل لا و سی به ترتیب یک درمیان روی یکی از خطوط نت*ها و بین دو خط نت جای می*گیرند.
افزودن یک نقطه سیاه جلوی یک نت به معنای اضافه شدن نصف آن نت به آن نت است. افزودن یک نقطه سیاه بالای یک نت به معنای منفصل شدن آن نت از نت بعدی*اش است و در این صورت پیانیست با رسیدن به آن نت باید کلید مربوط به آن نت در پیانو را با انگشت فشار دهد و سپس انگشتش را از روی کلید پیانو رها کند و بدون متصل نواختن آن نت نسبت به نت بعدی کلید مربوط به نت بعدی را با انگشت فشار دهد. اگر بالای نت*های یک آهنگ نقطه سیاه نباشد نواختن آن نت*ها به طور متصل یکی بعد از دیگری باید انجام شود و انفصال بین نت*ها نباید باشد